CZWARTA ODSŁONA „POWROTU (DO) PRZYSZŁOŚCI”

Zapraszamy na ostatnią już – czwartą odsłonę programu „Powrót (do) przyszłości”.

15.10 (sobota) o godz. 17:00 pokażemy „Some Other Things” Przemka Kamińskiego i nową pracę Agaty Siniarskiej – „Ślepowidzenie”.

Po pokazach odbędzie się dyskusja z artystami oraz z gościem specjalnym – Przemysławem Kwiekiem. Rozmowę poprowadzi Magdalena Kownacka.

<<>> <<>> <<>> <<>> <<>>

Przemek Kamiński
„Some Other Things”

W maju 1961 roku, amerykańska choreografka Simone Forti prezentuje performance „Five dance constructions and some other things” (Pięć konstrukcji tanecznych i kilka innych rzeczy). Widzowie zebrani w słynnym lofcie Yoko Ono przy Chambers Street w Nowym Jorku obserwują coś, co przypomina rzeźbę lub ruchową instalację, w której taniec istnieje w przestrzeni poza konwencjonalnym podziałem scena-widownia, tak jak obiekt w przestrzeni galeryjnej. Przemek Kamiński zapożycza od Forti ideę tanecznych konstrukcji, przetwarzając i reinterpretując oryginalny materiał choreograficzny. Tworzy własne taneczne konstrukcje, w których kieruje uwagę na materialność działania zamiast na potencjalną narrację. Performer i proste obiekty zajmują tą samą przestrzeń i angażują się w podobne rodzaje ruchów, jak falowanie, ślizganie, przesuwanie, rolowanie, zgniatanie czy upadanie.

Przemek Kamiński – tancerz, performer i choreograf. Ukończył studia na kierunku Dance, Context, Choreography w HZT Inter-University Centre for Dance w Berlinie. Pracuje zarówno w kontekście sztuk performatywnych, jak i wizualnych. Interesuje go choreografia rozumiana jako poszerzona praktyka, która przejawia się w wielości formatów i mediów. Jego prace prezentowane były m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii Labirynt w Lublinie, Art Stations Foundation w Poznaniu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Hamburger Bahnhof Museum fur Gegenwart w Berlinie, podczas PQ Prague Quadrennial of Performance Design and Space w Pradze czy Malta Festival w Poznaniu. Regularnie współpracuje z berlińską choreografką Isabelle Schad. Występował również w projektach takich artystów, jak: Juan Dominguez Rojo, Krzysztof Garbaczewski, Nicole Seiler, Kirstine Kyhl Andersen, Harakiri Farmers (Dominika Knapik, Wojciech Klimczyk), Julian Weber i inni.

Agata Siniarska
„Ślepowidzenie/Blindsight”

Żyjemy w splątanych sieciach, nie jesteśmy indywidualnościami, oddzielonymi podmiotami: żyjemy pomiędzy dyskursami, innymi podmiotami, przedmiotami, wieloma językami – które to przekraczają nasze „dobrze ustabilizowane granice”. Rzeczywistość nie działa wzdłuż linii prostych, na zgrabnie wydrukowanej stronie. Na pewno nie ta tutaj.

Jestem porowata, nie mogę być pewna wszelkich granic: granic moich myśli, uczuć, wyobraźni, wreszcie granic fizycznych – niekontrolowane interakcja między mną a innymi. Jestem częścią ogromnego kolektywu. Nic w pełni nie należy do mnie. Sposób, w jaki myślę, czuję, jestem świadoma – to po prostu splot sił, których większość jest ukryta w przestrzeni publicznej prezentacji, skradziona lub nieświadomie zagarnięta.

Agata Siniarska prowadzi swoje dociekania wokół działań scenicznych, praktyk, wykładow, video, innych. Dając szansę przez lata różnym rodzajom form teatralnych, po ukonczeniu studiow choreograficznych, obecnie koncypuje zabawne badania feministyczne ( feminist fun studies ), kultywując swe pragnienia wobec języka i pisania, kina i animacji. Jest wspolzalozycielka female trouble – kolektywu opertego na przyjaźni, którego dzialania obracają się wokół tożsamości, ciała, feminizmu, przyjemności, afirmacji i miłości. Uzależniona od fikcji Agata prowadzi swe dochodzenia, tworząc z siebie samej, poprzez przypisane jej kulturowe struktury, narzędzia wizualnej retoryki. Każdy wizerunek, podsycany przez energię głębokiej teoretycznej jękliwości, robi z pasją i wielką fascynacją. Wielokrotnie nie samotnie, ale w kompanii wielu wspaniałych awanturników.

<<>> <<>> <<>> <<>> <<>>

Przemysław Kwiek – rzeźbiarz, autor instalacji, filmów, interwencji, performer, akcjoner, malarz. Studiował w latach 1963-1970 na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Oskara Hansena i prof. Jerzego Jarnuszkiewicza, u którego uzyskał dyplom. W latach 1970-1988 pracował wspólnie z Zofią Kulik, tworząc duet artystyczny KwieKulik. Od 1987 pracuje indywidualnie, kontynuując zarówno formalne, jak ideowe zdobycze z lat współpracy jako KwieKulik. Przywiązuje duże znaczenie zwłaszcza do wątku, który zarzuciła w swych pracach Zofia Kulik, mianowicie do bezpośredniego reagowania i interweniowania (w formie listów, protestów, akcji) na wynaturzenia zaobserwowane w życiu społecznym. Dla swych wystąpień, obejmujących wiele odmian sztuki multimedialnej, od początku samodzielnej działalności stosuje określenie „appearance”. W latach 90. wzbogacił repertuar swych zajęć o tradycyjne malarstwo sztalugowe, traktowane wszakże w nietradycyjny sposób, a mianowicie jako jeszcze jeden element poczynań o charakterze interwencyjnym. Ponadto artysta znany jest w swym środowisku, zarówno artystycznym, jak w miejscu zamieszkania, jako organizator i działacz społeczny.

Magdalena Kownacka (1981) – kuratorka, animatorka kultury, autorka tekstów o sztuce (dwutygodnik.com, SZUM, Artpunkt), absolwentka historii sztuki (2006) oraz Muzealniczych Studiów Kuratorskich (2010) na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Współzałożycielka Fundacji i Galerii F.A.I.T. w Krakowie. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ministra Edukacji i Sportu. Kuratorka wystaw i projektów artystycznych m.in. Marta Sala, Ciągłe miasta, BWA Sokół, Nowy Sącz, 2016; Z mojego okna widać wszystkie kopce, Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Kraków (współkuratorka), 2016; Widok publiczny, Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki oraz Krakowskie Biuro Festiwalowe (współkuratorka), 2016; Królów jest bez liku, Galeria F.A.I.T., Kraków (2015), Archiwum otwarte/Wrocław 70, Galeria Profile, Warszawa (współkuratorka), 2010; Akcja Rewaloryzacji Abstrakcji, Galeria F.A.I.T., Kraków, 2009. Ponadto kuratorka i producentka projektów teatralnych, filmowych i radiowych: „Radio Głosy” radiostacja o sztuce prowadzona przez osoby cierpiące psychicznie (2016), „Paradiso” reż. Michał Borczuch (2014), „Spełnia się” reż. Gaweł Kownacki (2013). Mieszka i pracuje Krakowie

<<>> <<>> <<>> <<>> <<>>

8 spektakli
4 spotkania ze współczesną choreografią i sztuką performance
2 premiery

W ramach projektu „Powrót (do) przyszłości” w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu przyglądamy się historycznym i współczesnym związkom eksperymentalnej choreografii i sztuki performance. Do udziału w debacie na temat specyfiki działań performatywnych oraz kontekstu, w którym rozwijały się w Polsce i za granicą, zaprosiliśmy przedstawicieli młodego pokolenia choreografów oraz artystów i badaczy sztuk wizualnych.

Jak definiować performance? Czy jest powtarzalny? Jak się do niego przygotować? Jakie znaczenie ma jego dokumentacja? Na czym mogłaby polegać jego polityczna skuteczność? Jak performerzy pracują z cielesnością i jej symbolicznym wymiarem? Jak w swojej praktyce wykorzystują czas i przestrzeń? Jaki wpływ na działanie performera ma bezpośrednia obecność widza?

Poprzez wymianę doświadczeń i konfrontację perspektyw chcemy poszukiwać punktów stycznych, linii kontynuacji oraz różnic w myśleniu o tworzeniu performance’u. Naszym celem jest międzypokoleniowa dyskusja o miejscu tego zjawiska w historii sztuki oraz stawianie pytań o jego przyszłość.

Kurator: Mateusz Szymanówka

Na wszystkie wydarzenia <<>>WSTĘP WOLNY<<>>

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.