POSTÓJ ZE SZTUKĄ – EKSPERYMENTY 2020

Eksperymenty 2020

„Świat sztuki to niebezpieczna wyprawa wyobraźni w stronę niewymiernego, niestabilnego i pulsującego świata, którego jesteśmy częścią. Oswajanie wyobraźni z niezrównoważonym, zmiennym rytmem dramatycznych konfliktów i monotonnych powtórzeń  odbywa się poprzez otwartość na relatywizm postrzegania przestrzeni, czasu, granic, skali i znaczenia mikro-historii. Pozwala to także na podejmowanie prób zamiany języka umownych symboli na sugestywną wymowę autonomicznych form i znaków, zamianę statycznych opisów (…) na doświadczenie dynamicznego spektaklu. Relatywizm i ryzyko – prowokując wyobraźnię – domagają się  wciąż nowych, precyzyjnych decyzji, rozwiązań i ustaleń, wymagają stałej konfrontacji, stałego wysiłku intelektualnego, nie powalają na stan samozadowolenia czy zagapienia”. (Jan Tarasin)

W wielu praktykach artystycznych eksperyment wyzwala przygodę, wnosi zaskakujące  decyzje, otwiera nieznane przestrzenie materialnych doświadczeń i poznawczych wyzwań. Eksperyment to pierwotna energia sztuki połączona z ryzykiem, potrzebą odkrywania i badania nowych światów, a także zabawą z językiem sztuki i technologią. Eksperyment  w świecie sztuki, może być zaprojektowany lub niekontrolowany, unikatowy i jednostkowy, bezprecedensowy i niezwykły, może wnosić coś swoistego, rzadko spotykanego i wymykać się wszelkim opisom, klasyfikacjom, regułom. Nie musi być w pełni obserwowalny. W świecie sztuki może być wyjątkiem, którego nie trzeba lub nie można powtarzać, ale bez którego obraz świata pozostałby niepełny….

Jedenaście wyjątkowych prac artystów związanych z Kaliszem pojawiło się w przestrzeni miasta w ramach projektu „Postój ze Sztuką” jako prezentacja towarzysząca  wystawie laureatów i finalistów Międzynarodowego Konkursu na Eksperyment w Sztukach Wizualnych -Próba 4. Dominującą grupę eksperymentów malarskich i ceramicznych zrównoważyły intrygujące kadry z prac Tomka Wolffa i Mariusza Hermanna oraz projekt instalacji multimedialnej Ziemowita Fincka z wizją Wehikułu służącego do teleportacji.

Artyści: Ziemowit Fincek, Lidia Głazik, Mariusz Hermann, Wiktor Jędrzejak, Janusz Lewandowski, Agnieszka Lisiak-Skórka, Jarosław Napora, Maria Podskarbi-Hebisz, Kinga Popiela, Ewa Ratajczyk, Tomasz Wolff.

OPISY PRAC:

ZIEMOWIT FINCEK  

Wehikuł, 2020

projekt instalacji multimedialnej, obiekt 220 x 100 x 100cm

Wehikuł to projekt multimedialnego obiektu inspirowany tradycją sztuki portretu oraz dostępnej obecnie jedynie w sferze marzeń technologii teleportacji. W tradycyjnym portrecie do zapisu obrazu portretowanej osoby używany jest m.in. pigment, grafit, marmur, glina bądź drewno. Spekulacje na temat technologii teleportacji podpowiadają nam, że proces ten może wyglądać następująco: obiekt zostaje zeskanowany, struktura cząsteczkowa obiektu zostaje zapisana pod postacią kodu, następuje przesłanie kodu, dane zostają rozkodowane, możliwa jest budowa dokładnej kopii obiektu w innej  lokalizacji niż pierwotna. Inną teoretyczną konstrukcją umożliwiającą teleportacje mógłby być jakiegoś rodzaju portal czasoprzestrzenny. Nawiązując do tradycji portretowania w sztuce, wykorzystując dostępne możliwości technologiczne, chciałem zaproponować projekt łączący przeszłość z przyszłością. Instalacja stwarza iluzję teleportacji, czyli przeniesienia się natychmiast w dowolne miejsce oraz zobaczenia kopii siebie, istniejącej chociaż przez chwilę w zupełnie innej lecz jak najprawdziwszej rzeczywistości. Sądzę, że kontemplacja nad portretem osoby żyjącej, w dodatku pozującej do nas dokładnie w tym momencie, może być emocjonalnym przeżyciem, skłaniającym do głębszej refleksji. Instalacja jest również pretekstem do nawiązania kontaktów z instytucjami sztuki, galeriami czy pojedynczymi artystami na całym świecie. Czym są więzi międzyludzkie w obecnych czasach? Dokąd zmierzamy, podróżując bezustannie coraz szybciej w postaci jedynek i zer? Czy w świecie skomunikowanym lepiej niż kiedykolwiek wcześniej, umiemy się jeszcze dogadać?

LIDIA GŁAZIK, JA – ARIADNA, 2019

rzeźba, materiały różne: pleksi, drut stalowy, żywica epoksydowa, 67 x 7 x 10 cm

MARIUSZ HERTMANN

Radio, 15.05.2020, Epizod 3

Fotografia, [Skondensowana rejestracja procesu], 100 x 50 cm

WIKTOR JĘDRZEJAK
Twórczość w czasach zarazy, 2020

malarskie emocje wyrażone w miniaturach na przełomie marca, kwietnia i maja
JANUSZ LEWANDOWSKI

Kierunki i napięcia, 2020

akryl na płótnie,  130 cm x 180 cm

AGNIESZKA LISIAK-SKÓRKA

Życie dla Życia, 2018

Instalacja złożona z elementów ceramicznych i sznurka, 133 x 40 cm

JAROSŁAW NAPORA

Rudyment 6, 2020

Tempera, papier canson 400g/m2 naklejony na płycie poliwęglanowej, 80 x 110 cm

MARIA PODSKARBI-HEBISZ

Czas pandemii, 2019

instalacja przestrzenna, 3 rzeźby porcelanowe 17 x 22 x 14 cm

KINGA POPIELA

III (450 000 cm2 malarstwa), 2020

Tusz na papierze, 3 x 150 x 1000 cm

EWA RATAJCZYK

Przezroczysta przestrzeń, 2020

Instalacja ceramiczna złożona z 60 elementów, 100 x 150 x 150 cm

Próba ognia na pograniczu trzech żywiołów: wody, ognia i powietrza. Praca „Transparent space” składa się z sześćdziesięciu elementów (koni), zrealizowanych w specjalności artystycznej – ceramika. Konie zostały w całości wykonane z gliny, wypalone na biskwit, a następnie na ostro w temperaturze 1040⁰C. W pracy zastosowano szkliwa ceramiczne niskotemperaturowe oraz tlenki. Dla potrzeb instalacji stworzono, także ceramiczne konie, wypalone w piecu japońskim, w technice raku. Eksperyment z trzema różnymi sposobami tworzenia ceramiki sprawił, iż powstała w ten sposób instalacja, w której kluczową rolę odgrywa multyplikacja powtarzającego się elementu ceramicznego konia. Instalacja ceramiczna „Transparent space” została połączona z nagraniem recytacji wiersza, z tomiku poezji „Na granicy cienia” artystki. Rytm wprowadza odbiorcę w swoisty niepokój. Wybierając ceramicznego konia na kółkach, wykonano go w taki sposób, by wyglądał jak dziecięca zabawka. Jeden element zabiera nas w infantylny świat dziecka i daje poczucie bezpieczeństwa. Jednakże większa grupa tych samych powtarzających się elementów powoduje utratę tego poczucia. Emocje, które temu towarzyszą, są kluczowym celem i założeniem całości projektu. Idea jaka przyświecała artystce, podczas tworzenia tej pracy, to zwrócenie uwagi na upływający czas, który zmienia nasze spojrzenie na niekonwencjonalny pejzaż zwany życiem.

TOMASZ WOLFF

Dobra jak chleb, 2020  Projekcja wideo 1:29,

cyfrowo generowany dźwięk z autorskim tekstem czytanym przez syntezator mowy

„Dobra jak chleb” powstała w sytuacji izolacji i dystansu społecznego. Presja, stres i ciężar codzienności zacieśniają relacje między najbliższymi członkami rodziny, współmieszkańcami. Nasza uwaga skupia się tylko na nich, jednocześnie jest zakłócana przez periodyczne i bezosobowe komunikaty o zagrożeniu. Wszystko co nas otacza zapętla się, niemal słyszymy bicie swoich serc i tętniącą w żyłach krew. Echo przepływu krwi, oddechów i pulsu jest osnową, na której oparty jest dźwięk słyszany w tle projekcji. To niemal hałas, który staje się opresyjny. Bez możliwości swobodnego przemieszczania się, bez możliwości zarabiania, życie staje się bardzo silnym doświadczeniem. Jesteśmy rozdarci skrajnymi uczuciami, jednocześnie musimy zabiegać o przetrwanie. Na myślach, sytuacjach i dźwiękach będących w opozycji do siebie, zbudowana jest narracja tej projekcji.

Ukojenie znajdujemy w prostych czynnościach, takich jak pieczenie chleba. Chleb jest tu symbolem powszedniość i normalności, ale to co dzieje się w naszych głowach, myśli, które nas dręczą są jej zaprzeczeniem. Ona jednak cały czas jest i jak ten symboliczny chleb nie nudzi się, trwa, jest artefaktem z całkiem niedawnej normalności, jest dobra jak chleb.

„Jest codziennie, nie opuszcza, nie rezygnuje. Powtarza nieustannie prozaiczne czynności. Każdy dzień rozpoczyna rano i kończy wieczorem. Łazienka, kuchnia, pokój, mycie zębów, posiłek, chwila przy stole. Spokój i panika. Myśli natrętne, złe przeczucia, lęk. Zawsze obok mnie, trwa prawie niezmiennie. Nie wychodzi, siedzi, leży, gotuje. Śmieje się, płacze. Ma nadzieję i traci ją, widzi nowe perspektywy, nie ma nadziei na przyszłość. Pracuje, leni się. Jest dobra jak chleb.”

ARTYŚCI:

Ziemowit Fincek
2015 – Studia II stopnia na Akademii Sztuk Pięknych im. E Gepperta we Wrocławiu na Wydziale Szkła.                    2014 – Dyplom Magisterski na Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Wydział Malarstwa.
2011-2012 – Stypendium w Accademia di Belle Arti di Venezia, we Włoszech, na Wydziale Malarstwa.
2009 –  Liceum Plastyczne w Kaliszu ze specjalnością Renowacja Elementów Architektury                                          Prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest laureatem licznych nagród oraz wyróżnień. W 2019 roku odbył rezydencje artystyczną D’Arts et de rêves w Quebec’u w Kanadzie.

Lidia Głazik

Urodziła się w 1971 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Absolwentka PLSP w Zduńskiej Woli. Studiowała w Instytucie Pedagogiczno-Artystycznym w Kaliszu Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1992-1998. W 1999 roku rozpoczęła pracę jako wykładowca w macierzystej uczelni. W 2002 roku ukończyła Studia Podyplomowe w zakresie Arteterapii. W 2010 roku uzyskała tytuł doktora sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Promotorem pracy doktorskiej był prof. Andrzej Jocz. Obecnie pracuje jako adiunkt w Pracowni Rzeźby Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego w Kaliszu Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Wybrane wystawy indywidualne: „Rzeźba”, Galeria „Parter” Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego, Łódź 2011, „Rzeźba organiczno-liryczna”, Galeria Tkacka „Na Jatkach”, Wrocław 2012, „Rzeźba – Plastiky”, Velká Galerie Těšinského Divadla, Česky Těšin 2018.  Wybrane wystawy zbiorowe: „Salon „Art-Expo”, Hautmont, Francja 2013, Międzynarodowa Wystawa „Art Vision’s Structures” w Cour des Arts w Brunstatt, Francja 2017, udział w Międzynarodowym projekcie artystycznym „Territoirre(s)” towarzyszącym wystawie artystów polskiego pochodzenia, mieszkającym w Alzacji: Cheni, Daniel Dyminski, Christian Glusak, Lucienne Smagala w Cour des Chaines w Mulhouse 2018, Międzynarodowa Wystawa Sztuki „Art Visions 2019”, Krakowskie Forum Kultury 2019.

Mariusz Hermann

Ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Wrocławskim na kierunku fizyka doświadczalna. Działa jako fotograf niezależny. Zajmuje się fotografią reportażową, reklamową i inscenizacyjną oraz przygotowaniem i produkcją wydawnictw. Prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest laureatem Nagrody Prezydenta Miasta Kalisza za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w sezonie 2013-2014, w tym za prowadzenie Ulicznej Galerii Światowego Malarstwa w Kaliszu.

Wiktor Jerzy Jędrzejak
Urodzony w Kaliszu w 1956 roku. Studia na WSP Częstochowa, dyplom 1981. Autor 54 wystaw indywidualnych w kraju i zagranicą m.in. Nowy Jork ,Berlin, Helsinki, Aichach, Hamm, Alkmar, Warszawa, Wrocław, Poznań, Kalisz. Udział w 142 wystawach zbiorowych: Polska, Francja, Holandia, Grecja, USA, Finlandia, Japonia, Węgry, Chorwacja, Belgia. Laureat 21 ogólnopolskich konkursów malarskich. Poszukiwacz starych przedmiotów i zapisanego w nich czasu. Twórca cykli malarskich „Okna”,  „Wyrzucone przedmioty”, „Palimpsesty”. Także autor malarskiego dziennika podróży powstającego pod wpływem wypraw do Indii, Meksyku, Nepalu, Tybetu, Kambodży, Tajlandii, Laosu, Gruzji i Armenii. Mieszka i pracuje w Kaliszu.
Janusz Lewandowski

Urodzony w 1958r w Kaliszu. Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego w Częstochowie. W 1985 r. otrzymał dyplom z rzeźby u doc. T. Wencla. Zajmuje się rysunkiem, oraz malarstwem pejzażowym. Udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych. Prace w zbiorach prywatnych w Polsce, Francji, Kanadzie, Holandii, Japonii, Niemczech, Szwajcarii, Australii na Ukrainie,  w USA i Wielkiej Brytanii.

Agnieszka Lisiak „Skórka”

Absolwentka Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu Wydziału Pedagogiczno – Artystycznego w Kaliszu oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, specjalizacja rzeźba i ceramika. Współtworzyła Studenckie Koło Ceramiczne „FORMA” na ASP we Wrocławiu. Jest wiceprezesem Wielkopolskiego Związku Artystów Rzeźbiarzy oraz  członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Zajmuje się głównie rzeźbą i ceramiką. Jest również pedagogiem. Prowadzi autorską Pracownię Artystyczną UNIKAT / Galerię autorską w Ostrowie Wielkopolskim. Prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest autorką wielu realizacji  rzeźbiarskich w kraju i zagranicą oraz prestiżowych statuetek. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych  w kraju i zagranicą. Uczestniczy w licznych plenerach i warsztatach rzeźbiarskich, malarskich i ceramicznych. Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień.

Jarosław Napora

Ukończył Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu – Filię  w Kaliszu. Uzyskał dyplom w pracowni prof. Tadeusza Wolańskiego w 1994 r. Prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest laureatem licznych nagród oraz wyróżnień m.in. Grand Prix, IV Salon Plastyki „Egeria 93”, 1993, Nagrody Prezydenta Miasta Kalisza – V Salon Plastyki „Egeria 94”, 1994, Nagrody Prezydenta Miasta Ostrowa Wielkopolskiego – VI Salon Plastyki „Egeria 95”, 1995, Wyróżnienia Prezydenta Kalisza za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej 2001.

prof. UAM dr hab. Maria Podskarbi-Hebisz

Rzeźbiarka, fotografik, pedagog, organizatorka plenerów, twórczyni pracowni autorskiej „Jaskinia Sztuki”, członek Związku Polskich Artystów Plastyków od 1981 roku, Wielkopolskiego Związku Artystów Rzeźbiarzy od 2005 roku, Ostrowskiego Towarzystwa Naukowego od 2005 roku. Studia artystyczne ukończyła w 1978 roku na Wydziale Ceramiki i Szkła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu). Obroniła doktorat w 1995 roku oraz rozprawę habilitacyjną w 2013 roku na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie uzyskując stopień naukowy doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej sztuki piękne. Od roku 1987 jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 2013 roku pełni funkcję kierownika Pracowni Rzeźby i Działań Przestrzennych od 2015 roku na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Zorganizowała 33 wystawy indywidualne oraz uczestniczyła w 113 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Zdobyła wiele nagród i wyróżnień.

Kinga Popiela

Urodziła się w Kaliszu w 1991 roku.  Dyplom magisterski obroniła na Wydziale Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu w pracowni dr hab. Dominika Lejmana prof. ndzw. UAP i prof. Andrzeja Pepłońskiego. Od 2018 studentka Międzywydziałowych Środowiskowych Studiów Doktoranckich UAP.  W swojej twórczości skupia się na performatywności gestu malarskiego, indywidualnej pamięci ciała oraz jego ekspresji w stosunku do przestrzeni. Poszukuje relacji między fizycznym ciałem twórcy, jego otoczeniem, a wytwarzanym przez niego językiem wizualnym. W ramach swojej aktywności zajmuje się również propagowaniem edukacji artystycznej, organizuje wykłady oraz warsztaty dotyczące rozwoju procesu twórczego. Mieszka i pracuje w Poznaniu.  Prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest laureatką licznych nagród oraz wyróżnień w tym nominowana do nagrody im. Eugeniusza Gepperta, Wrocław 2020.

 Ewa Ratajczyk

Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Duńską Szkołę Projektowania w Kopenhadze. Uprawia malarstwo, rysunek, a także ceramikę artystyczną. Jest autorką licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą.

Tomasz Wolff

Projektant, malarz, grafik, muzyk, fotograf.  Urodzony w Kaliszu w 1973 roku. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu w 2002 roku.  Od 1998 roku prowadzi studio projektowe, „Point – grafika użytkowa”, realizujące projekty w ramach szeroko pojętej kreatywnej grafiki użytkowej dla instytucji kultury a także dla klientów komercyjnych. Od początku działa jako freelancer, ceni sobie niezależność, a największą satysfakcję przynoszą mu projekty autorskie i przedsięwzięcia czysto artystyczne. Ważnym aspektem jego twórczości jest eksperymentalna muzyka elektroniczna. Tworzy ją przez samplowanie i zapętlanie istniejących dźwięków oraz kreowanie całkiem nowych brzmień. Chociaż muzyka ta nie jest ilustracyjna to pracując nad nią zawsze myśli o obrazie i kolorze, które stanowią dla niego największą inspirację, dlatego też swoje działania w tej dziedzinie opisuje hasłem „sound of color”. Od pewnego czasu Tomasz realizuje projekty video oparte na obrazie ruchomym. Prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest laureatem licznych nagród oraz wyróżnień w tym nagrody Prezydenta Miasta Kalisza za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej oraz upowszechniania kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w sezonie 2017/2018 w kategorii sztuki wizualne.